Telefon zaufania dla chrześcijan LGBT i ich bliskich udziela anonimowego wsparcia osobom wierzącym, które zmagają się z problemem akceptacji swojej (lub osoby bliskiej) orientacji seksualnej lub tożsamości płciowej w kontekście wiary lub odczuwają inne dylematy z tym związane.
Telefon zaufania działa przy Stowarzyszeniu Lambda Warszawa i jest prowadzony przez członków grupy „Wiara i Tęcza”. Rozmowa może być również prowadzona na skype: Wiara Tęcza.
Oświadczenie przyjęte przez Zgromadzenie Ogólne World Medical Association, Moskwa (Rosja), październik 2015
W większości kultur, płeć danej osoby jest przypisywana w chwili narodzin, w zgodzie z podstawowymi fizycznymi cechami płciowymi. Oczekuje się, że osoby będą się identyfikować przypisaną im płcią (tożsamość płciowa) i zachowywać się według określonych norm kulturowych, które są silnie z płcią związane (ekspresja płciowa). Tożsamość płciowa i ekspresja płciowa składają się na pojęcie „gender” (płeć społeczno-kulturowa).
Istnieją osoby, które doświadczają takich przejawów płci (gender), które nie spełniają przypisywanych im typowo w momencie narodzin oczekiwań. Termin „transpłciowość” odnosi się do ludzi, którzy doświadczają niezgodności płci. Niezgodność jest rozumiana jako niedopasowanie płci przypisanej przy urodzeniu do płci (gender) odczuwanej przez osobę w późniejszym życiu.
Przyznając, że jest to złożony problem etyczny, WMA chciałoby potwierdzić kluczową rolę lekarzy w świadczeniu doradztwa osobom transpłciowym i ich rodzinom w zakresie pożądanego leczenia. Stowarzyszenie wydaje to oświadczenie z intencją stworzenia wytycznych dla relacji pacjent-lekarz. Wytyczne powinny umożliwić lekarzom podniesienie swoich kompetencji i wiedzy o problemach zdrowotnych jakie spotykają osoby transpłciowe, a także wzmocnienie wrażliwości wobec osób transpłciowych.
Wśród osób transpłciowych są ludzie, którzy pomimo posiadania wyraźnie określonej płci fizycznej, starają się całkowicie zmienić swoje pierwotne i wtórne cechy płciowe, a także rolę płciową, aby żyć jako członek/członkini przeciwnej płci (osoby transseksualne). Inni wybierają określenie ich płci (gender) jako nieobjęte podziałem na płeć żeńską i męską (genderqueer). Parasolowy termin „transpłciowość” jest próbą opisania tych grup bez stygmatyzacji lub patologizacji. Jest on również stosowany jako pozytywne określenie własnej identyfikacji. To oświadczenie nie odnosi się szczegółowo do osób, które jedynie noszą stroje przypisane do płci przeciwnej (transwestytyzm), ani do osób, które urodziły się z fizycznymi cechami obu płci (osób interpłciowych). Jednakże, istnieją osoby transwestytujące oraz i osoby interseksualne, które identyfikują się jako osoby transpłciowe. Bycie transwestytą / transwestytką lub osobą interpłciową nie wyklucza bycia jednocześnie osobą transpłciową. Wreszcie, ważne jest, aby podkreślić, że transpłciowość dotyczy tożsamości płciowej, i musi być rozpatrywana niezależnie od orientacji seksualnej danej osoby.
Mimo że transpłciowość, sama w sobie, nie implikuje jakichkolwiek problemów psychicznych, osoby transpłciowe mogą wymagać doradztwa, które pomaga im zrozumieć ich własną płeć (gender) oraz poradzić sobie ze złożonymi wyzwaniami społecznymi, na których oddziaływanie mogą być narażone. Podręcznik Diagnostyczny i Statystyczny Zaburzeń Psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego (DSM-5, Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) używa terminu „zespół dezaprobaty płci” (gender dysphoria) w celu klasyfikowania ludzi, którzy doświadczają istotnego klinicznie cierpienia wynikającego z niezgodności płci (gender).
Dowody wskazują, że leczenie za pomocą hormonów płciowych lub zabiegów chirurgicznych może być korzystne dla osób z wyraźnym i trwałym zespołem dezaprobaty płci, które wymagają korekty płci. Jednak osobom transpłciowym często odmawia się dostępu do odpowiedniej i przystępnej opieki zdrowotnej (np. do hormonów płciowych, przychodni lekarskich, ochrony zdrowia psychicznego) z powodu, między innymi, polityki ubezpieczycieli zdrowotnych i krajowych systemów świadczeń zabezpieczenia społecznego lub braku klinicznych i kulturowych kompetencji wśród świadczeniodawców. Osoby transpłciowe mogą być bardziej skłonne do rezygnacji z opieki zdrowotnej ze względu na obawy przed dyskryminacją.
Osoby transpłciowe są często zawodowo i społecznie poszkodowane oraz doświadczają dyskryminacji bezpośredniej i pośredniej, jak i przemocy fizycznej. Oprócz odmawiania równych praw obywatelskich, przepisy antydyskryminacyjne, które chronią inne grupy mniejszościowe, mogą nie obejmować osób transpłciowych. Doświadczanie wykluczenia i dyskryminacji może mieć negatywny wpływ na zdrowie fizyczne i psychiczne.
Tina Healy ogłosiła swój coming out przyjaciołom i rodzinie. Podobnie jak każdy w tej sytuacji nie była pewna ich reakcji i miała ogromne obawy. Wystarczająco już trudną historię skomplikował fakt, że jej matka choruje na demencję. Tina za każdym razem musi jej przypominać kim jest. Reakcja mamy zawsze jest tak samo wzruszająca.
Ze względu na chorobę mamy, Tina za każdym razem kiedy ją odwiedza przypomina jej kim jest. To co jest naprawdę ujmujące i piękne w tej historii, to że mama za każdym razem reaguje dokładnie tak samo, z empatią i miłością akceptuje wybór swojego dziecka. (gazeta.pl/cały reportaż na ABC)
Republikanka o swoim synowi, Rodrigo Heng-Lehtinen, rozmawiała z Telemundo, program zatytułowany "Miłość, która przełamuje bariery."
"To nie jest łatwe do wypowiadania się publicznie o posiadaniu syna transpłciowego, kiedy jest tak wiele dyskryminacja w tym świecie", powiedział Heng-Lehtinen, członek GLAAD. Dodał "Dla nas rodzina to rodzina i miłość jest miłością."
"Ludzie mówią, ja i mój mąż," Och, jacy wspaniali, że akceptuje go." Przede wszystkim, jest nasz synem. On jest błogosławieństwem. On jest darem od naszego Stwórcy," powiedziała Ros-Lehtinen. "Przygoda akceptacji i uczenia się, co nasze priorytety w życiu są." (Advocate)
Pinksixty News LGBT
Tweet
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz