James S. Tinney - Założyciel Kościoła Afroamerykańskiego LGBTQ w Waszyngtonie. James S. Tinney był czarnoskórym gejem, który założył afroamerykański kościół LGBTQ w Waszyngtonie w 1982 roku. Zmarł w wieku 46 lat 12 czerwca 1988 roku z powodu komplikacji związanych z AIDS.
Urodził się w Kansas City i został wyświęcony na duchownego zielonoświątkowego w wieku 18 lat. Pełnił funkcję pastora w kilku kościołach w Arkansas i Missouri. Pracował również jako dziennikarz w różnych mediach. Jego dziedzictwo przetrwało dzięki licznej twórczości, w której podkreślał ważną rolę czarnoskórych osób LGBTQ w kościele, zwłaszcza w tradycji zielonoświątkowego.
Tinney wspierał i przerywał milczenie na temat osób LGBTQ w kościele poprzez publiczne przemówienia i pisanie, jak w swoim artykule z 1977 roku pt. "Homoseksualność jako zjawisko zielonoświątkowego", który pojawił się w książce z 2013 roku pt. "Black Fire Reader: A Documentary Resource on African American Pentecostalism".
Napisał: "Niewiele spraw budzi takie zainteresowanie jak temat seksu, a jednak w sprawie tej Kościół milczy... Kaznodzieje i biskupi konsekwentnie unikają przyznawania, że wielu wyznawców (nawet tych wzorowych) nie tylko jest homoseksualistami z natury, ale także praktykują homoseksualizm".
W książce Kevina Mumforda z 2019 roku pt. "Not Straight, Not White: Black Gay Men from the March on Washington to the AIDS Crises", poświęconej czarnoskórym mężczyznom homoseksualnym, znajduje się cały rozdział poświęcony Tinneyowi. Książka opisuje Faith Temple jako "pierwszy czarnoskóry kościół gejów i lesbijek".
Główni liderzy zielonoświątkowi atakowali działalność kościelną Tinneya związaną z osobami LGBTQ, o czym opowiedział w swoim przemówieniu podczas Konferencji Ogólnej Kościołów Wspólnoty Metropolitalnej w Houston w Teksasie 5 sierpnia 1981 roku. Jednocześnie potwierdzał swoje przekonanie jako czarnoskórego gej chrześcijanin, który pozostanie wierny sobie i Bogu. Powiedział: "Nie pytajcie mnie, czy moje cierpienie sprawia, że pragnę jakiejś innej orientacji, innego kierunku uczuć - jakbym stał się heteroseksualistą, gdybym mógł. Moja odpowiedź brzmi: Nigdy bym nie wybrał być kimś innym. Gdybym zamienił się w kogoś innego, to już bym nie ja, ale ktoś inny. Moje istnienie jest darem stworzenia od Boga; zaprzeczenie samego siebie oznaczałoby zaprzeczenie samego Boga".
Tinney prowadził działalność duszpasterską dla społeczności LGBTQ mimo odrzucenia. W 1969 roku ujawnił swoją orientację żonie Darlene, która go odrzuciła, podobnie jak jego kościół. Przeniósł się do Waszyngtonu w 1973 roku, gdzie uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Howarda. W 1976 roku dołączył do wydziału dziennikarstwa Uniwersytetu Howarda, gdzie pracował przez resztę życia. Jego biogram w LGBTQ Religious Archives informuje, że później "żył spokojnie z dwoma kolejnymi partnerami, którzy również byli aktywnymi zielonoświątkowi".
W latach 70. pracował również jako autor przemówień dla kongresmana Johna Conyersa Jr. (D-Mich.) i Samuela C. Jacksona, który był podsekretarzem Departamentu Mieszkaniowego i Rozwoju Miast podczas administracji Nixona.
Tinney ujawnił publicznie swoją orientację w 1979 roku w przemówieniu na pierwszym spotkaniu Konferencji Lesbijskiej i Gejowskiej Trzeciego Świata. W kolejnym roku założył Koalicję Praw Człowieka Zielonoświątkowego aby pomóc osobom LGBTQ pogodzić swoją wiarę i seksualność.
Wygłosił doniosłą kazań zatytułowane " 'Co przeszkadza?' Nawrócenie czarnoskórego homoseksualisty według św. Łukasza" w Metropolitan Church of Philadelphia 15 listopada 1981 roku. W kazaniu przedstawił geja przyjazną interpretację etiopskiego eunucha, który został ochrzczony przez Filipa. Tinney twierdził, że "eunuchowie we wczesnym biblijnym świecie Bliskiego Wschodu byli skłonni do homoseksualizmu, jeśli nie byli praktykującymi homoseksualistami". Kazanie to znalazło się w książce Sylvii Pennington z 1985 roku pt. "Dobra nowina dla współczesnych gejów: Pro-LGBT podejście biblijne".
Aktywizm Tinneya wzrastał, gdy w 1982 roku zorganizował trzydniowe miastowe odrodzenie dla społeczności gejów i lesbijek. W rezultacie został ekskomunikowany z kościoła, w którym pełnił funkcję duchownego świeckiego, Kościoła Temple of God in Christ.
To skłoniło go do założenia Kościoła Chrześcijańskiego Faith Temple, w którym głównie uczestniczyła czarnoskóra społeczność LGBTQ. Nabożeństwa odbywały się w kościele New York Avenue Presbyterian w Waszyngtonie. Tinney zorganizował kilka konferencji przez Faith Temple, aby budować mosty między fundamentalistycznymi kościołami, a społecznością LGBTQ.
Tinney wyjaśniał powody założenia Faith Temple w książce Gary'ego Davida Comstocka pt. "Niewybaczalny, samoakceptujący, praktykujący: Osoby homoseksualne/biseksualne/geje w ramach organizacji religijny". W wywiadzie w tej książce Tinney powiedział, że czarnoskórzy geje nie mogli być otwarci w kościołach czarnoskórych, ale nie czuli się komfortowo w głównie białych kościołach LGBTQ w Waszyngtonie. Tinney nie oskarżał białych kościołów o rasizm, ale stwierdził, że wielu czarnych wiernych pragnęło kościoła, który kulturowo był podobny do kościołów baptystycznych i zielonoświątkowego z ich dzieciństwa.
Tinney założył również coroczne Warsztaty Pisarzy Religijnych Czarnych, oraz pierwsze naukowe czasopismo dla Czarny Zielonoświątkowy "Spirit: A Journal of Issues Incident in Black Pentecostalism".
Dziedzictwo Tinneya trwa nadal. Mimo że obecnie mało uwagi poświęca się Tinneyowi w społeczności LGBTQ, jego dziedzictwo żyje w jego twórczości i pracach o nim.
W 2021 roku artysta z Karoliny Północnej, Jeremy S. Whitner, stworzył portret Tinneya, na którym otacza go tęczowym aureolą symbolizującym społeczność LGBTQ. Obraz ten przedstawia Tinneya w monochromatycznym fioletowym kolorze, który od dawna kojarzony jest z osobami queerowymi.
Podczas gdy inni pisali o nim, sam Tinney napisał wiele książek i artykułów, często argumentując, że początki zielonoświątkowców były wyjątkowo afroamerykańskie. Jego książki obejmują tom z 1987 r. „America's First Black Gay Christian Activist” o Grant-Michaelu Fitzgeraldzie (1947 – 1986), afroamerykańskim bracie katoliku, który opowiadał się za prawami LGBTQ w Kościele katolickim.
Po śmierci z powodu komplikacji związanych z AIDS, Tinney został pochowany na cmentarzu Mount Washington w Independence w stanie Missouri, z nagrobkiem z gęsim piórem i czapką dyplomową, aby podkreślić jego stypendium.
źródło Q Spirit
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz