W artykule możemy przeczytać, że Arcybiskup Hamburga zdystansował się względem obowiązującego kościelnego nauczania nt. homoseksualności i zaproponował nowe drogi. Stwierdził, że obecne nauczanie jest spojrzeniem z lotu ptaka, a nie bierze się z doświadczenia spotkania twarzą w twarz.
Co bardzo istotne, skrytykował również fakt, że Kościół nalega na zachowanie wstrzemięźliwości przez osoby homoseksualne. Wiele z nich żyje bowiem w swoich związkach wedle takich wartości, jak szacunek i odpowiedzialność.
Z kolei biskup limburski postulował otwarcie katolickiej nauki o seksualności, która postrzegana jest raczej jako nauka zakazów moralnych niż prawdziwa wiedza.
Przedstawił on 217 delegowanym opracowanie robocze poświęcone reformie katolickiej moralności seksualnej. Zakłada ono uwzględnienie wiedzy o ludzkiej seksualności płynącej z psychologii, socjologii i antropologii. Należy poszerzyć spojrzenie umiejscawiające seksualność wyłącznie w kontekście małżeństwa i rozmnażania. Trzeba uwzględnić różnorakie ("określone przez zmysły") funkcje ludzkiej seksualności.
Zgodnie z tym dokumentem małżeństwo to nadal relacja kobiety i mężczyzny, ale należy też przyznać szacunek i uznanie moralne innym formom związków, które respektują wartości takie jak miłość, przyjaźń, pewność i wierność – niezależnie od orientacji seksualnej osób tworzących te związki. Trzeba też zastanawiać się nad „uznaniem liturgicznym”, a zatem jakąś formą błogosławieństwa.
Niestety, pasterze Kościoła w Polsce nie tylko nie są dziś wsparciem dla potrzebujących osób LGBT+ (chlubne wyjątki wśród duszpasterzy można policzyć na palcach dwóch rąk), ale wręcz szerzą lęk i wzbudzają wśród wiernych agresję wobec tej mniejszości. Skandaliczne wypowiedzi niektórych biskupów prowadzą do podziałów w rodzinach. Zamiast zachęcać rodziców do wspierania własnych dzieci, kościelna retoryka zachęca do ich odrzucania. Wypowiedź abp. Marka Jędraszewskiego, który stwierdził, że „dla rodziców szczerze kochających swe dzieci nie może być większej tragedii niż to, że ich własne dzieci staną się ofiarami ideologii gender, LGBT i Karty WHO”, stanowiła kolejne w jego przypadku przekroczenie granicy zwykłej ludzkiej przyzwoitości i świadectwo oderwania od prawdziwych tragicznych problemów, z jakimi mierzą się rodzice: chorób nowotworowych swoich dzieci, uzależnień czy przemocy seksualnej – także ze strony księży.
Słowa wiceprzewodniczącego KEP nie spotkały się z żadnym głośnym sprzeciwem ze strony któregokolwiek z innych członków episkopatu. Strach pytać, czy wszyscy oni myślą w ten sposób.
Osoby LGBT+ są obecne w naszych parafiach, są naszymi znajomymi, przyjaciółmi, członkami rodzin. Jeżeli ktoś twierdzi, że nie zna żadnego geja czy lesbijki, oznacza to, że prawdopodobnie taka osoba nie uznała go za godnego zaufania, by się na niego otworzyć i porozmawiać o tym aspekcie swojego życia. Ich obecność w Kościele jest wielkim darem. Szczególnie świadectwo ich wiary – gdy mimo marginalizacji i odrzucenia wciąż trwają przy chrześcijaństwie. Przyzna to każdy, kto się z nimi zetknął. Trzeba rozpoznać ich charyzmaty oraz wszystko to, co mają do zaoferowania rodzinom, społeczeństwu i wspólnocie Kościoła. Będzie to prowadzić do wzmocnienia, a nie osłabienia więzi społecznych i rodzinnych, do wzrostu stabilności społecznej.
Wierzące osoby LGBT+ mówią o przemocy, jaka spotyka ich ze strony spowiedników, o odmowie dostępu do sakramentów, o niedopuszczaniu do bycia rodzicem chrzestnym. Członkowie ich rodzin nierzadko ukrywają się we wspólnotach kościelnych, obawiając się czynionych im wyrzutów i napiętnowania. Nie mogą otwarcie rozmawiać o swoim życiu, wyborach, doświadczeniach.
Wysłuchałam kiedyś poruszającego świadectwa wierzącej matki, która za namową spowiednika wyrzuciła z domu córkę, kiedy ta wyznała rodzicom, że jest lesbijką. Od przyjaciół z Wiary i Tęczy wiem, że podobnych historii jest znacznie więcej. Nie ma tygodnia, by ktoś z fundacji Wiara i Tęcza, skupiającej chrześcijan LGBT+, nie odebrał telefonu od młodej osoby, która szuka pomocy. Lutowy Temat Miesiąca robimy właśnie po to, by wesprzeć rodziców dzieci LGBT+, by nie pozwolić, żeby homofobia niszczyła nasze rodziny - Dominika Kozłowska Miesięcznik Znak
Katedra Hope
Czym jest Boża łaska ? Czy na pewno jest ona za darmo ? Czy na Bożą łaskę możemy sobie zasłużyć ? Co Bóg "napisał drobnym drukiem" w umowie z nami dotyczącej jego łaski ? - na te i inne pytania odpowiada ks. Marek Michalik z Parafii Ewangelicko-Augsburskiej Wisła Czarne
Czy nie wolno mi czynić z tym, co moje, jak chcę? Albo czy oko twoje jest zawistne dlatego, iż ja jestem dobry? Tak będą ostatni pierwszymi, a pierwsi ostatnimi. (Mt 20,15-16)
Msza święta z Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego św. Marcina w Krakowie
Nabożeństwo z kościoła Św. Trójcy w Warszawie w ostatnią niedzielę po Epifanii. 2 lutego 2020 r. Nad tobą zabłyśnie Pan, a Jego chwała ukaże się nad tobą. (Iz 60, 2) Prowadzenie ks. Piotr Gaś
Liturgia Eucharystii - Święto Hypapante
Union Chapel Church w Londynie
Kościół Middle Church
Metropolitan Community Church of Washington DC
Metropolitan Community Church w Toronto
Metropolitan Community Church - Venice na Florydzie
Metropolitan Community Church
Metropolitan Community Church - Palm Beaches Floryda
Katedra Narodowa w Waszyngtonie
Tweet
