Po dwóch semestrach przerwał naukę zawodu pielęgniarza i rozpoczął w 1980 r. studia na Wyższym Seminarium Duchownym Zakonu Paulinów na Skałce w Krakowie. W 1982 r. zakon skierował go na dalsze studia do Niemiec. Na skutek odmowy wydania mu paszportu przez SB zdecydował się 22 listopoada 1982 r. opuścić zakon i wznowił naukę w szkole pielęgniarskiej wiosna 1983 r. Jesienią 1983 r. został powołany do odbycia zasadniczej służby wojskowej. Był sanitariuszem w Jednostce Wojskowej 1383 w Opolu. Po udanej symulacji choroby opuścił wojsko po 7 miesiącach wiosną 1984 r.
Współzałożyciel Warszawskiego Ruchu Homoseksualnego, którego był przewodniczącym w latach 1987-1988. W latach 1992-2002 był stałym współpracownikiem miesięcznika Inaczej. W 1999 r. był członkiem zespołu redakcyjnego tygodnika "Gazeta Nowosolska". Publikuje w "Faktach i Mitach".
Był pierwszą ofiarą Akcji "Hiacynt" znaną z imienia i nazwiska. W 2008 r. IPN odrzucił jego wniosek o ściganie inicjatorów tej akcji, co motywowano tym, że prześladowania homoseksualistów przez Milicję Obywatelską i SB w 1985 r. były zgodne z obowiązującym prawem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowe. W 1992 r. jako pierwszy poruszył w prasie ogólnopolskiej kwestię legalizacji związków partnerskich Polaków. Od 2002 r. był członkiem Antyklerykalnej Partii Postępu Racja. Pełnił w niej kolejno funkcje: przewodniczącego zarządu miejskiego w Nowej Soli, przewodniczącego zarządu regionu zielonogórskiego oraz rzecznika prasowego zarządu wojewódzkiego w Lubuskiem.
W 2004 r. z ramienia tej partii kandydował do Parlamentu Europejskiego z okręgu wyborczego we Wrocławiu. W 2004 r. jako pierwszy otrzymał honorowe członkostwo Kampanii Przeciw Homofobii. W 2005 r. wstąpił do Unii Lewicy III RP. W w tym samym roku kandydował z jej ramienia w wyborach do Sejmu, na liście SLD, w okręgu wyborczym w Piotrkowie Trybunalskim.
Wraz ze swoim partnerem już dziś byłym Krzysztofem Nowakiem, zalegalizował swój związek partnerski w Anglii dnia 12 października 2007 r.
Zaliczali się do publiczny par polski homoseksualny, którzy uczynili to w tym kraju. Zboralski i Nowak też wystąpili w filmie dokumentalnym Roberta Glińskiego "Homo.pl". Po emigracji do Wielkiej Brytanii ich prywatny wizerunek posłużył w czasie kampanii lobbingowania na rzecz legalizacji związków partnerskich w Polsce. Był inicjatorem powstania grupy zrzeszającej polskie lesbijki i gejów na emigracji w Anglii, działającej przy Lesbian and Gay Foundation w Manchesterze. Był ławnikiem Sądu Koronnego w Manchesterze. Pracuje w wyuczonym zawodzie jako pielęgniarz geriatryczny.
Więcej na Homopedia.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz