Słowo Boże na dziś. Świeci Sergiusz i Bakchus

Jezus obchodził Galileję. Nie chciał bowiem chodzić po Jude, i, bo Żydzi mieli zamiar Go zabić.  A zbliżało się żydowskie Święto Namiotów. Kiedy zaś bracia Jego udali się na święto, wówczas poszedł i On, jednakże nie jawnie, lecz skrycie.  Niektórzy z mieszkańców Jerozolimy mówili: «Czyż to nie jest Ten, którego usiłują zabić? A oto jawnie przemawia i nic Mu nie mówią. Czyżby zwierzchnicy naprawdę się przekonali, że On jest Mesjaszem? Przecież my wiemy, skąd On pochodzi, natomiast gdy Mesjasz przyjdzie, nikt nie będzie wiedział, skąd jest».  A Jezus ucząc w świątyni zawołał tymi słowami: «I Mnie znacie, i wiecie, skąd jestem. Ja jednak nie przyszedłem sam od siebie; lecz prawdziwy jest tylko Ten, który Mnie posłał, którego wy nie znacie. Ja Go znam, bo od Niego jestem i On Mnie posłał».  Zamierzali więc Go pojmać, jednakże nikt nie podniósł na Niego ręki, ponieważ godzina Jego jeszcze nie nadeszła.

J 7, 1-2. 10. 25-30

Franciszkanin Robert Lentz

Sergiusz i Bakchus, Sergius i Bacchus, cs. Muczeniki Siergij Rimljanin i Wakch Rimljanin (zm. 6 października ok. 290-303) - żołnierze rzymscy znad Eufratu w armii Galeriusza, męczennicy chrześcijańscy, święci Kościoła katolickiego i prawosławnego, czczeni przez Apostolski Kościół Ormiański, koptyjski i syryjski Kościół Ortodoksyjny.

Obaj byli chrześcijanami. Straceni zostali za wiarę w czasach panowania Maksymiana lub Maksymina Dai. Bakchus został zamęczony w Barbalissus nad Eufratem, Sergiusz, zabrany przez rządcę Antiocha do Syrii, ścięty mieczem. Obaj męczennicy byli popularnymi świętymi starożytnego Wschodu. Ich groby miał widzieć Anonim z Piacenzy. Św. Bakchus jest patronem Loceri i Bolotany na Sardynii, zaś św. Bakchus Triestu. Obaj patronują służbom wojskowym.

Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest za Martyrologium Rzymskim 7 października. Kościoły wschodnie, z uwagi na liturgię według kalendarza juliańskiego, wspominają męczenników 7/20 października, tj. 20 października wg kalendarza gregoriańskiego. Kościół koptyjski, z uwagi na własny kalendarz, wspomina 4 dnia Paopi (1 października) wg kalendarza juliańskiego. Sergiusza pochowano w miejscu, które później nazwano Sergiopolis (dzisiejsza Resafa). Z czasem stało się ono jednym z największych ośrodków pielgrzymkowych. Obu świętym (szczególnie Sergiuszowi) poświęcono wiele świątyń.

Według naukowca Boswella święci Sergiusz i Bacchus żyjący w IV w. mogli być zjednoczeni przez adelphopoiesis

Adelphopoiesis to znaczy braterstwo duchowe lub duchowa adopcja, usankcjonowany prawnie i obrzędowo związek między osobami tej samej płci w Kościele prawosławnym. Sytuacja historyczna adelphopoiesis nie jest całkowicie wyjaśniona. Była ona przedmiotem badań takich naukowców jak np John Boswell i William N. Eskridge. Boswell przebadał 62 greckie i słowiańskie dokumenty opisujące ceremonię zawiązywania braterstwa, które miały miejsce w zakonnych instytucjach kościoła katolickiego i prawosławnego w okresie V-XV wieku, głównie w Grecji i w krajach bałkańskich. Na tej podstawie wysunął hipotezę, że adelphopoiesis było pewnego rodzaju homoseksualnym małżeństwem. O ile fakty prezentowane przez Boswella nie budzą zastrzeżeń, to ich interpretacja, co do charakteru tych związków, nie w pełni przekonuje wielu historyków i teologów.

 Badania zostały zakwestionowane przez wielu historyków na temat seksualności święty. Niezależnie od tego, w wyniku prac Boswella, Sergiusz i Bakchus stały się powszechnie czczona w gejowskiej społeczności katolickiej.  W 1994 roku od Franciszkanina Roberta Lentza ikona przestawiona Sergiuszem i Bachusem, często pojawiła się na parada (Gay pride).

Fot: homotography.tumblr.com/Anthony Gayton