W najnowszym Miesięcznik ZNAK wywiad z Dominiką Szkatułą, kobietą od kilku dekad pracującą wśród Indian w Amazonii. Broniącą ich przed korporacjami, handlarzami ludźmi oraz tymi, którzy wykorzystują religię do tego, by manipulować i przejmować kontrolę. Jest misjonarką, pełni różne funkcje, które w Kościele rzymskokatolickim zwykle przypadają mężczyznom - przede wszystkim księżom i biskupom.
Pokazuje, że chociaż tam - w Amazonii - możliwe jest budowanie wspólnoty, która nie jest zawłaszczona przez biskupów czy księży. Która nie stawia kobiet w drugim rzędzie. Która nie wyklucza tych, którzy są inni, ale celebruje różnorodność i otwiera się na wszystkich ludzi. Szkoda, że taka wspólnota jest (chyba) niemożliwa w Kościele katolickim w Polsce. Zawsze jednak można pomarzyć.
"My, jako misjonarki świeckie, czy siostry zakonne w Amazonii, de facto pełnimy już od dawna funkcje przypisane diakonom. Oprócz tego, że jesteśmy odpowiedzialne za parafie, również chrzcimy, uczestniczymy w ceremonii zaślubin, przewodniczymy pogrzebom, udzielamy Eucharystii, gdy są w mieście konsekrowane hostie, prowadzimy spotkania modlitewne i formacyjne animatorów, katechetów i wspólnot chrześcijańskich, nabożeństwa uroczystego Słowa Bożego".
"Nie lubię wyrażenia „biskup w spódnicy”. Ale Kościół musi nam przyznać oficjalną funkcję, niekoniecznie diakonisy. Czeka nas droga krzyżowa, bo wielu w Kościele katolickim sprzeciwia się takim zmianom. Są ludzie, którzy traktują Kościół jako własność prywatną mężczyzn, a kobiety jako te, które mają tylko słuchać, milczeć i służyć. To dalsze lekceważenie kobiet".
"Biskupi nie są niezbędni w takiej roli, jaką wielu z nich odgrywa obecnie. Nie mogą być dalej królami absolutnymi. Gdy działamy synodalnie, gdy podejmujemy decyzje w dialogu, transparencji i szacunku dla wszystkich – kobiet i mężczyzn, młodych i starych – to biskup jako jedyny zarządca nie jest potrzebny".
"Kościół nie jest tylko dla katolików. Ma służyć wszystkim ludziom w tym, o co nas proszą. I Kościół katolicki ma możliwości, żeby bronić ich praw, wspierać ich społecznie, zadbać o godne życie".
"Papież mówi o otwarciu, o tym, by było mniej zamkniętej doktryny, a więcej zaufania i życia. Mówi o tym, że przyjęliśmy wygodną i bezpieczną postawę, by się nie wychylać, by niczego nie zmieniać, bo sądzimy, że Kościół jest niezmienny. To bardzo szkodliwe, bo wynika ze strachu. Jedną z misji Kościoła jest szukanie wspólnie ze współczesnym człowiekiem drogi do Jezusa, do szczęścia. W dokumencie z Aparecidy z 2007 r. (art. 36) mówi się, że ten, kto nie dostrzega otaczającej rzeczywistości, nie zna kultury, polityki, społeczeństwa, w których żyje i nie analizuje ich w świetle Ewangelii, nie jest godnym, by nazywać się uczniem Chrystusa".
"Obrona dżungli to ochrona życia w pełni. Postawa pro-life nie polega tylko na sprzeciwie wobec aborcji, ale także – co starano się pokazać w trakcie Synodu – na trosce o przyrodę. Dziecko się rodzi i co ma jeść? Jakiej jakości wodę otrzyma do picia? Czym będzie oddychać? Ale nie chodzi tylko o ochronę życia w sensie biologicznym, ale również duchowym. Dżungla to świątynia Boga".
Nabożeństwo z kościoła ewangelicko-augburskiego Świętej Trójcy w Warszawie w Epifanię 6 stycznia 2020 r. "Ciemność ustępuje, a światłość prawdziwa już świeci!" (1 J 2, 8)
Liturgia Eucharystii - Uroczystość Epifanii
Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejemie Judzkim za króla Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: Gdzie jest ten nowo narodzony król żydowski? Widzieliśmy bowiem gwiazdę jego na Wschodzie i przyszliśmy oddać mu pokłon.
Ewangelia z dnia wraz z homilią z dzisiejszej Eucharystii w Kaplicy św. Maksymiliana w Niepokalanowie.
Ewangelickie fundamenty Warszawy: Konfederacja Warszawska
Tweet
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz