Okolo 30 roku n.e Jezus umiera ukrzyżowany przez Rzymian za ogłoszenie się królem Żydów. Trzy wieki później cesarz Konstantyn przechodzi na chrześcijaństwo, które staje się oficjalną religią Cesarstwa Rzymskiego. Dziś Watykan jest siedzibą Kościoła rzymskokatolickiego, apostolskiego i powszechnego. Rzym wyparł Jerozolimę. Czy możemy uznać, że Jezus jest u źródel chrześcijaństwa?
Przekonany, że Królestwo Boże objawi się za jego życia, Jezus nie zorganizował swojej sukcesji. Pytanie pojawiło się dopiero po jego śmierci i to Piotr wydawał się być wyznaczony przez jego uczniów na następcę mistrza. Ale Ewangelia Mateusza jako jedyna podtrzymuje jego kandydaturę. Natomiast Dzieje Apostolskie wysuwają na pierwszy plan rodzinę Jezusa, a wśród niej Jakuba, „brata Jezusa”. Druga część
Według Ewangelii Jezus obiecał swoim uczniom, że będą dzielić z nim królestwo Boże, określane jako „królestwo Izraela” lub „królestwo niebieskie”. Tuż po śmierci Jezusa postawy jego uczniów, ich nadzieje i wątpliwości, przybrały różne formy w zależności od źródła. Czy królestwo, które im obiecał, było królestwem obecnym czy przyszłym? Czy mieli nadzieję na powrót Jezusa? Trzecia cześć
Jezus zmarł w Jerolzolimie około 30 roku. Około roku 50 Paweł napisał do różnych grup listy uważne za najważniejsze dokumenty Nowego Testamentu. Okres między tymi wydarzeniami owiany jest tajemnicą. Co się wtedy wydarzyło? Czwarta cześć
Przy okazji męczeństwa Szczepana pojawiła się postać znacząca dla historii chrześcijaństwa: Paweł. Jeśli wierzyć autorowi Dziejów Apostolskich, jeszcze nosząc imię Szaweł, Paweł niszczył uczniów i prześladował Kościół. Co się działo po jego przemianie? Piąta cześć
Jezus był Żydem, podobnie jak jego uczniowie. Wydaje się, że ich horyzont ograniczał się do Izraela. W latach czterdziestych ruch wyznawców Jezusa rozprzestrzenił się na całą diasporę żydowską. Około 50 roku w Jerozolimie odbyło się zgromadzenie, którego celem było znalezienie odpowiedzi na kluczowe pytanie: czy musisz być Żydem, aby zostać chrześcijaninem? Szósta cześć
Około 50 roku odbył się słynny Sobór jerozolimski. Spotkanie miało zadecydować o warunkach przyjmowania nie-Żydów do ruchu chrześcijańskiego. Rok później Paweł wysłał z Koryntu list do wspólnoty chrześcijańskiej w Salonikach. Dlaczego potępił w nim tamtejszych Żydów jako „wrogów wszystkich ludzi”? Czy był inicjatorem chrześcijańskiego antysemityzmu? Siódma cześć
Prawdziwym punktem zwrotnym w historii chrześcijaństwa jest nie tyle śmierć Jezusa, ile upadek Świątyni Jerozolimskiej w 70 roku. Po wydarzeniu tym powstają Dzieje Apostolskie, które opowiadają o narodzinach ruchu chrześcijańskiego. Na ile wiarygodne jest to pismo? Ósma cześć
Poprzez swoje listy i poprzez zasadnicza rolę, jaką nadał mu zapis Dziejów Apostolskich, Paweł zajmuje znaczące miejsce w Nowym Testamencie. Po Jezusie to kolejny wielki człowiek w literaturze chrześcijan. Czy to on doprowadził do zerwania z judaizmem? Dziewiąta cześć
Dyskusje Żydów na temat interpretacji świętych pism są dosyć powszechne. Bardzo trudno to zrozumieć, ponieważ chrześcijaństwo stało się religią gojów, którzy określali się jako przeciwnicy judaizmu. Około roku 150 to chrześcijanie ogłosili, że są „prawdziwym Izraelem”. Jakie miało to konsekwencje dla Żydów? Dziesiąta cześć
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz