Darius Blog: Prasa LGBT do przeczytania: Replika, Destination Equality, Watermark, Echo, QX, Wire, San Francisco Bay Times ...

wtorek, 6 grudnia 2016

Prasa LGBT do przeczytania: Replika, Destination Equality, Watermark, Echo, QX, Wire, San Francisco Bay Times ...

„Babcia i dziadek zapoznali mnie z islamem, próbowali wpoić zasady religii. Rytuały znam, ale… Jestem chyba po prostu ateistą” - mówi w wywiadzie w najnowszej „Replice” Efe Songun, 30-letni działacz LGBT z Turcji.

„- Gdy miałem 17 lat, tata po prostu powiedział: „Efe, wydaje mi się, że jesteś gejem”. Sparaliżował mnie. Wyobraź sobie: wchodzę do mojego pokoju, on siedzi w fotelu i znienacka rzuca to zdanie. Zdołałem tylko odpowiedzieć: „Nie jestem gotowy na tą rozmowę”. „OK, to porozmawiajmy, jak będziesz gotowy”. I jeszcze nie porozmawialiśmy.
- To było ponad 10 lat temu.
- No tak. Rodzice poznawali i akceptowali moich chłopaków, ale rozmowy o byciu gejem nie było. I nigdy nie pocałowałbym się z chłopakiem przy nich, o nie. Ledwo w zeszłym roku zacząłem przy nich palić!”
„- W Istambule jest w miarę w porządku, ale na dużych obszarach, szczególnie małych miast i wsi - ciężko. W najlepszym razie ludzie nie pytają, a ty siedzisz cicho ze swym gejostwem. (…)
W najgorszym razie za bycie gejem możesz po prostu zostać zamordowany, a niebezpieczni mogą okazać się twoi najbliżsi. Są w Turcji przypadki honorowych zabójstw gejów. To jest nasz największy problem.
Najgłośniejsza chyba sprawa honorowego zabójstwa geja zakończyła się w 2014 r. Nasz, czyli aktywistów, sukces polegał na tym, że słowo „homoseksualizm” znalazło się w sentencji wyroku jako przyczyna zabójstwa, o co zabiegaliśmy, bo często w podobnych przypadkach homoseksualizm zamiata się pod dywan. 17-letni Rosin Çiçek z Diyarbakır został zamordowany przez swojego ojca i dwóch wujków (dostali dożywocie). Był jawnym gejem, więc wieść o morderstwie i jego przyczynie szybko obiegła społeczność LGBT. Pozostała część rodziny nie chciała zeznawać przeciwko mężom, ojcom (…). Nas, aktywistów, nienawidzili za to, że walczymy, by rzeczywisty powód śmierci Rosina był uznany.
- To przy okazji procesu Rosina zostałeś pobity?
- Tak (śmiech)
- Czemu się śmiejesz?
- Bo już jestem przyzwyczajony do pobić za gejostwo. To nie był pierwszy raz. No, więc… (śmiech) Oberwałem od kuzyna Rosina. (…)
- A inne razy?
Raz na Paradzie, raz na demonstracji w obronie praw kobiet… Nie kryję się z moimi poglądami, nie udaję heteryka, więc zdarza się, że dostaję. Mam już grubą skórę.”
Cały wywiad Mariusza Kurca z Efe Songunem - do przeczytania w najnowszej "Replice",

„Gdy tylko pojawi się na stronach „Repliki” tekst lub post traktujący – choćby w żartobliwy sposób – o kwestiach seksualnych, natychmiast podnosi się larum. Czytelnicy grzmią, że utwardzamy… sorry, utwierdzamy stereotypy. Że to przez nas geje mają opinię (no, jak widać zasłużoną! – dyszą sarkazmem komentatorzy) dewiantów, co to gzą się na prawo i lewo. Że porządnym ludziom chodzi o miłość, tolerancję, małżeństwo, a my tylko wciąż o jednym. I potem wizerunek zszargany, i nic dziwnego, że hetero to sobie o nas myślą... A tak w ogóle to te drag queeny trzeba schować, a tych z pejczami za karę wychłostać i „niech żyje czysta i liczna rodzina monogamiczna!" - pisze Bartosz Żurawiecki w felietonie "Czy heteroseksualiści myślą o seksie?" w najnowszej "Replice"

"Zmitygowałem się. Rzeczywiście, tak dalej być nie może. Jaki my przykład dajemy dzieciom! (…) W ramach samodyscypliny sięgnąłem po „Dekameron” Bocaccia. (…) Okazało się, że panie i panowie folgują swoim chuciom „w ten sam sposób, w jaki na stepach dzikie i rozkiełznane rumaki to czynią”. Boccaccio pisał książkę prawdopodobnie w latach 1350-1353. Wynika więc z tego, że heteroseksualiści myślą o seksie przynajmniej od XIV wieku!
(…)
O ile gejów ciągle się strofuje (a nawet, jak widać, sami się strofują) za przerosty libido, o tyle lesbijki chyba o seksie nie myślą. (…) Pełno jest przecież sprośnych gejowskich artykułów i żartów, z lesbijskimi jednak nigdy się nie zetknąłem. (…) Wniosek jest taki, że to lesbijki zbawią gejów i ludzi hetero – i przywrócą światu jego higieniczną, aseksualną postać. Na wieki wieków!
p.s. Napisałem ten tekst, a potem poszedłem do kina na „Służącą”…(…) Niestety, lesbijki też myślą o seksie. Nie ma dla nas ratunku!" Cały felieton - do przeczytania w najnowszej "Replice

Eleanor Roosevelt, żona 32. prezydenta USA Franklina Delano Roosevelta (kadencje od 1933 do 1945 r.), zakochała się w reporterce Lorenie Hickok podczas pierwszej kampanii męża.
Miała 48 lat. Lorena – 40. Ich związek przetrwał 30 lat - do śmierci Eleanor w 1962 r.

„Kocham cię i uwielbiam. Ileż bym dała, by móc Cię przytulić naprawdę, a nie na odległość. Nie mogę Cię teraz pocałować, więc całuję Twą fotografię” – pisała Pierwsza Dama do ukochanej 9 marca 1933 r. – kilka dni po inauguracji męża na prezydenta USA.

Panie wymieniły ponad 3 tysiące listów. Lorena, zwana „Hick”, która zmarła w 1968 r., przekazała je opieczętowane do biblioteki Rooseveltów z zastrzeżeniem, że nie mogą być otwarte przez 10 lat. Pewna badaczka, która dotarła do listów w 1980 r. stwierdziła, że są „tak nieodpowiednie, że powinny być schowane na następne dekady”.

Stopniowo jednak wiedza na temat „przyjaźni” Eleanor i Loreny rosła. Kilka miesięcy temu ukazało się pierwsze pełne kompendium wiedzy o ich związku – książka Susan Quinn „Eleanor and Hick – Love Story that shaped the First Lady” ("Historia miłosna, która ukształtowała Pierwszą Damę” - książka nie ukazała się w Polsce)

Ile podobnych historii czeka jeszcze na odkrycie? O ilu z nich nigdy się nie dowiemy? O Eleanor i Hick na podstawie książki Susan Quinn pisze Mariusz Kurc w najnowszej „Replice”.

Ewa Bisewska, mama transseksualnego Ryśka mówi w wywiadzie w najnowszej „Replice”:
„Moja córka, którą zawsze chciałam mieć, mówi mi, że jest chłopcem. Nie mam tej dziewczynki, którą gdzieś tam sobie wymarzyłam. Wiem, że to dziecinada, ale chodzi o takie głupie marzenia, że będziemy sobie razem chodzić po sklepach, będziemy sobie rozmawiać jak kobieta z kobietą i tak dalej. A tymczasem okazuje się, że nic z tego.”

„To było gdzieś pod koniec jego gimnazjum. Poszliśmy do psychiatry. Facet patrzy na to moje dziecko i mówi: „A co ci się nie podoba w byciu kobietą?” No, więc Ryszard odpowiada: „Nic mi się nie podoba, ja po prostu czuję się mężczyzną”. „Acha. A wiesz, że nie będziesz mogła mieć dzieci, jak zmienisz płeć?”. No, więc to była taka kompletna żenada, wstyd mi było. Przepraszałam potem, że w ogóle go tam zaprowadziłam.”

„Był taki moment, kiedy była mutacja i kiedy widziałam, że trochę się zmieniają jego rysy twarzy. Dziwnie się z tym czułam... Teraz już się przyzwyczaiłam. Pamiętam, jak na przykład Ryszard chodził w kółko po pokoju i coś tam mówił pod nosem do siebie w nocy - czasami tak ma - budziłam się i myślałam: „Jezu, jakiś facet obcy mi tam za ścianą coś gada!”. Bo ten głos był dla mnie nowy.”
„Trochę się boję naszej sytuacji politycznej - tego, w jaką stronę to może pójść i na ile to jeszcze może być niebezpiecznie dla mojego dziecka i teraz, i w przyszłości. Cały czas trzymam kciuki, żeby zdążył z tą tranzycją w całości, żeby nie było tak, że zabronią tego robić. I że zostanie na przykład właśnie z obniżonym głosem i z męskimi rysami twarzy i z kobiecym paszportem.” Cały wywiad – do przeczytania w "Replice". Dostęp do Repliki w klubach gejowski lub po przez prenumeratę.