Dzień z Elio Di Rupo

Elio Di Rupo – belgijski i waloński polityk, od 1999 przewodniczący frankofońskiej Partii Socjalistycznej (Parti Socialiste). Były premier Walonii i były wicepremier Belgii.

Syn włoskich imigrantów. Ukończył studia chemiczne na Université de Mons-Hainaut. Na tej samej uczelni uzyskał stopień naukowy doktora, był na niej zatrudniony jako pracownik naukowy. W latach 80. zaangażował się w działalność polityczną w ramach francuskojęzycznej Partii Socjalistycznej w Belgii (PS). Sprawował mandat posła do federalnej Izby Reprezentantów (1987–1989, 1995, 2003–2005, 2007–2009), zasiadał także w Senacie (1991–1995). Od 1989 do 1991 był deputowanym do Parlamentu Europejskiego. Elio Di Rupo Od lutego 1992 do stycznia 1994 zajmował stanowisko ministra we władzach wspólnoty francuskiej. W styczniu 1994 zastąpił zamieszanego w aferę korupcyjną Augusta Guya Coëme na stanowisku wicepremiera oraz ministra transportu w rządzie Jean-Luka Dehaene. W 1996 został publicznie pomówiony przez młodego geja o kontakty seksualne z nieletnimi. Elio Di Rupo został oczyszczony z tych zarzutów przez sąd, jednocześnie w trakcie tej sprawy przyznał się że jest gejem. Sprawa ta nie wpłynęła na jego karierę polityczną, pozostał w rządzie federalnym do 1999. Od czerwca 1995 do lipca 1999 zajmował w nim stanowisko wicepremiera i ministra gospodarki. W 1999 objął stanowisko przewodniczącego Partii Socjalistycznej (zastąpił Philippe'a Busquina), które zajmuje od tego czasu. W lipcu 1999 powołano go na urząd ministra-prezydenta Regionu Walońskiego, który sprawował do kwietnia 2000. W październiku 2005, po związanej ze skandalem korupcyjnym rezygnacji Jean-Claude'a Van Cauwenberghe, ponownie stanął na czele walońskiego rządu. Obowiązki premiera regionu wykonywał do lipca 2007. W 2000 objął funkcję burmistrza Mons. W 2001 uzyskał tytuł ministra stanu. W 2007 odnowił mandat poselski na szczeblu federalnym, jednak w czerwcu 2009 przeniósł się do pracy w Parlamencie Walońskim. W wyborach parlamentarnych w czerwcu 2010 został ponownie wybrany w skład Izby Reprezentantów. Partia Socjalistyczna zdobyła wówczas 26 mandatów, stając się największą siłą polityczną w Walonii, a socjaliści zostali najliczniejszą frakcją w całym parlamencie federalnym.

Miał być premierem Belgii, gdy zostałby premierem stałby się drugą osobą homoseksualną jako szef rządu na świecie, po Islandii premier Johanna Sigurdardottir.

Aktualizacja grudzień 2011 roku:
Elio Di Rupo został zaprzysiężony na premiera Belgii, jest drugą osobą homoseksualną w Europie jako premier rządu, pierwsza jest pani premier Islandii.