Już od połowy lat osiemdziesiątych działacze LGBTQ pod przewodnictwem Henka Krola, redaktora naczelnego pisma Gay Krant, poprosiła rząd o zalegalizowanie małżeństw osób tej samej płci. W 1995 Stany Generalne zdecydowały o utworzeniu komisji, która miała zbadać możliwość wprowadzenia takiej regulacji prawnej. Komisja zakończyła prace w 1997 roku, stwierdzając, że małżeństwa jednopłciowe powinny zostać w kraju wprowadzone. Po wyborach w 1998 roku, nowo wybrany rząd obiecał zająć się kwestią; we wrześniu 2000 roku projekt odpowiedniej ustawy został poddany pod ostateczne głosowanie w parlamencie.
Ustawa wprowadzająca małżeństwa osób tej samej płci została przyjęta przez Tweede Kamer stosunkiem głosów 109 za i 33 przeciw. Eerste Kamer zatwierdziła regulację prawną 19 grudnia 2000 roku stosunkiem głosów 49-26. Senat zaakceptował również prawo przyznające parom homoseksualnym prawo do adopcji dzieci stosunkiem głosów 47-28. Tylko chrześcijańskie partie, które zajmowały wówczas 26 z 75 miejsc w Senacie, głosowały przeciw przyjęciu ustawy. Nowe prawo weszło w życie 1 kwietnia 2001 roku.
Główny artykuł w przyjętej regulacji prawnej zmienił holenderski kodeks cywilny wprowadzając do niego zdanie: Een huwelijk kan worden aangegaan door twee personen van verschillend of van gelijk geslacht. (Małżeństwo może być zawarte przez dwoje ludzi przeciwnej lub tej samej płci).
Z wybiciem północy 1 kwietnia 2001 roku cztery jednopłciowe pary zostały zaślubione przez burmistrza Amsterdamu, Joba Cohena, który specjalnie objął funkcję kierownika urzędu stanu cywilnego, aby udzielić im ślubu.
Po zalegalizowaniu prawa zjednoczony Kościół Protestancki w Holandii postanowił, że poszczególne kościoły wchodzące w jego skład mają prawo samodzielnie zdecydować, czy udzielać małżeństwom homoseksualnym błogosławieństwa; do tej pory zdecydował się na to Kościół ewangelicko-luterański.
Już w 1998 roku Holandia zaczęła przyznawać parom osób tej samej płci świadczenia z tytułu związków partnerskich, Holandia stała się pierwszym krajem na świecie, który zalegalizował małżeństwa osób tej samej płci w 2001 r. Dozwolone są również wspólne adopcje dzieci tej samej płci i pary lesbijek. może również uzyskać dostęp do invitro.
W latach 1730–1811 sodomia została uznana przez Republikę Holenderską za zbrodnię śmierci, co spowodowało powszechną panikę w całej Holandii i prześladowania setek homoseksualistów. Po tym, jak Francuzi najechali powstał Kodeks Napoleona w 1811 r., Wszystkie prawa zakazujące prywatnej aktywności seksualnej osób tej samej płci między dorosłymi, którzy wyrażają na to zgodę, zostały uchylone. Po uzyskaniu przez Holendrów niepodległości w 1813 r. Nie wprowadzono żadnych nowych przepisów dotyczących sodomii.
Homoseksualizm ponownie był karalny za czasów II wojny światowej, gdy naziści wprowadzili swoje prawo, co zakazało aktywność seksualną osób tej samej płci po raz kolejny. Po zakończeniu wojny ustawa została uchylona.
Od połowy XX wieku holenderscy psychiatrzy ale także duchowni zaczęli postrzegać homoseksualizm mniej krytycznie, a w 1973 roku homoseksualizm nie był już traktowany jako choroba psychiczna. W ten sposób homoseksualiści mogli służyć w wojsku. Artykuł 248bis został uchylony w 1971 r., Który zrównał wiek przyzwolenia na czynności seksualne osób tej samej płci.
Według sondażu przeprowadzonego w maju 2013 roku, Ifop wskazał, że 85% holenderskie społeczeństwo popiera małżeństwa i adopcje osób tej samej płci. Unii Europejskiej sondaż przeprowadzony w roku 2015 wskazują, że 91% z Hollandów popiera małżeństwo tej samej płci, która była największa ilość wsparcie w tym czasie.
Eurobarometr z 2019 roku wykazał, że 97% aż Holendrów uważa, że osoby homoseksualne i biseksualne powinny mieć takie same prawa jak osoby heteroseksualne, a 92% popiera małżeństwa osób tej samej płci.
Pierwsze bary gejowskie w Amsterdamie powstały już na początku XX wieku. Najstarszym miejscem, które istnieje do dziś, jest Café 't Mandje, otwarto w 1927 roku Bet van Beeren. W tym okresie wydawał również gejowski pierwszy magazyn Wij („My”). Wiele z tych barów i lokali zostało zamkniętych podczas niemieckiej okupacji Holandii.
Równo 20 lat temu w Holandii zalegalizowano małżeństwa jednopłciowe. Z tej okazji tamtejsze Centralne Biuro Statystyczne przeanalizowało trwałość takich związków. Jak się okazało małżeństwa dwóch mężczyzn lepiej znoszą próbę czasu niż te tradycyjne.
W pierwszym roku z obowiązywania nowego prawa dotyczącego małżeństw jednopłciowych, skorzystało prawie 1,3 tys. mężczyzn i 1,1 tys. kobiet. Na początku 2021 roku w Holandii było już ponad 20 tysięcy małżeństw par homoseksualnych. Ponad 19 tysięcy mężczyzn i prawie 21 tysięcy kobiet jest w formalnym związku z osobą tej samej płci.
Z okazji 20-lecia obowiązywania tego prawa, holenderskie Centralne Biuro Statystyczne przygotowało analizę trwałości takich związków. Wynika z niej, że każdego roku rozpada się średnio 400 związków homoseksualnych, a małżeństwa dwóch kobiet są mniej trwałe niż małżeństwa dwóch mężczyzn lub te tradycyjne.
Blisko 26 proc. małżeństw kobiet, które zawarły związek w 2010 roku, po 10 latach już nie istniało - poinformowali analitycy. Znacznie niższy był w tym okresie odsetek rozwodów wśród par mężczyzn - wyniósł blisko 14 proc - Polsat News.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz