poniedziałek, 26 sierpnia 2013

Wzruszająca historia chorego chłopaka zaadoptowanego przez parę gejów


People Magazine: Wzruszająca historia chorego chłopaka który nie chciał nikt znalazł dom u pary gejów pokazali jemu co to miłość, podziwiam takie osoby które dali dom chorym ciężko jeszcze psychicznie.

Jed'a nikt nie chciał znaleziono go na wsi Robeson County, w wieku 3 lat był przykuty do łóżka jedzenie miał w misce na podłodze jak pies.

Ośrodki pomocy rodzinę próbowali kilkoletnie go umieścić ale robił problemy atakował rodziny zastępcze, mnie nie dziwi po nikt go nie nauczył miłości, obwiniano go ale od dziecka traktowano go jak psa.

"Raz Jed przyszedł do mojego biura, płakał" i powiedział. Czy ja będę kiedykolwiek mieć rodzinę? Czy ktokolwiek kiedykolwiek mnie pokocha?" Mówi Denise Little, pracownik socjalny.

Po swojej 14. urodziny, terapeuci na Aleksandra Youth Network (AYN), Charlotte, NC, centrum leczenia gdy Jed przebywał on zakładzie psychiatrycznym.

Wolontariusz Billy Maddalon, 46 latek biznesmen, który sam spędził dwa lata w zakładzie w czasie swojej młodości z powodu kłopotów, i jego partner, Brooks Shelley, 46 lat słyszeli o Jed'ie starali mu pomóc.

"To po prostu czułem ktoś musiał go uratować", mówi Maddalon. Nawet jeśli 29 rodzin nie chciało go może jesteśmy naiwni i optymistyczni. Wierzyli w szczęśliwe zakończenia.

W październiku 2008 roku, po tym jak zostali rodzicami zastępczych, Jeda spokojnie mógł żyć z Maddalon i Shelley. To, pierwszą noc spędził z nimi jadł spaghetti. Siedział pod stołem i jadł palcami.

Nie wiedział, jak myć się, jak jedź, nie mógł napisać nawet swoje imię. Pomimo wreszcie mógł żyć w stabilnym domu, Jed często uciekał. Byli zdenerwowani o niego. Jed nie sądził, że ktokolwiek kiedykolwiek chciałby jego. Wszyscy zostali go mówili jest przegrany i uwierzył to co mówili inni.

Ale jego rodzice nowi nie poddawali się, formalnie po dwóch latach jest z nimi powoli nauczył że będzie dobrze. Uczy się Jed ma nadzieję iść do North Carolina Stanowego Uniwersytetu. Jed mówi "Dali mi moje pierwsze urodziny. To całkiem proste. Dbają o mnie. I nigdzie już nie uciekam. To jest mój na zawsze dom."

Tak naprawdę mieli cierpliwość nadzieje że uda im się, uczyć nastolatka wszystko od nowego pisać, jak jeść, co to jest miłość. Nadają na medal Billy Maddalon i Brooks Shelley.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz