Darius Blog: Słowo Boże na niedziele - Ślub żydowsko-muzułmański, Rekolekcje Macieja Biskupa, nabożeństwa niedzielne ...

Para z Essexu, Adam i Ali, wzięli ślub w imponującej posiadłości Braxted Park latem 2023 roku po sześciu latach razem.

W otoczeniu 160 najbliższych przyjaciół i rodziny para włączyła tradycje i elementy symboliczne z każdego z ich kulturowych w swój dzień ślubu. Jednakże, drogi, które prowadziły Adama i Ali do tego dnia, nie zawsze były gładkie.

Mimo że obie rodziny były niesamowicie wspierające swoich synów, kulturowe oczekiwania miały wpływ na ich kształtujące się lata, co spowodowało pytania o akceptację i czy wiara oraz tożsamość LGBTQIA+ naprawdę mogą współistnieć.

Adam i Ali postanowili podzielić się swoją historią osobistego rozwoju, akceptacji rodzinnej i kulturowego związku, mając nadzieję, że będzie ona inspiracją dla innych, by pozostać wiernymi sobie i wybierać miłość za każdym razem.

Adam, żydowski rekruter usług finansowych z Wschodniego Londynu, umówił się na randkę z Ali, muzułmańskim menedżerem władz lokalnych z Crouch End, a reszta, jak mówią, jest historią.

Obaj pochodzili z dużych rodzin, Adam miał dość religijne wychowanie, uczęszczając do żydowskiej szkoły i czując bliską więź ze swoją wiarą. Rodzina Ali była mniej religijna. Jednakże, nadal byli oni zanurzeni w turecko-palestyńskiej kulturze dzięki żywej lokalnej społeczności i kochającemu gronu 30 ciotek i wujków, którzy wpadali o każdej porze, by napić się herbaty i plotkować - Attitude.

Przesłanie na dziś: Niech dziś nasze serca będą otwarte na prawdziwe przesłanie miłości zawartego w Słowie Bożym. Niech nie używamy Biblii do potępienia czy upokarzania innych, lecz do budowania więzi i wzajemnego szacunku. Pamiętajmy, że najważniejsze przykazanie to miłość - miłość do Boga i miłość do bliźniego.

Niechaj miłość Boga i miłość bliźniego będą fundamentem naszego życia i naszych działań. Nie pozwólmy diabłu używać Pisma Świętego do potępienia innych, ale raczej niech nasze działania i słowa zawsze odzwierciedlają miłość, zrozumienie i szacunek dla drugiego człowieka.

Słowo Boże na dziś (Mk 12, 28b-34): "Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych".

Słowo Boże na dziś niesie przesłanie nadziei i współczucia do wszystkich prześladowanych osób LGBT. Niech każdy z nas odrzuci grzech i przyjmie Boga do swojego serca. Codziennie stajemy w obliczu walki z złem, ale pamiętajmy, że szatan nie ma władzy nad nami. Chrystus czeka, by przyjąć nasze grzechy i prowadzić nas ku wygranej nad sobą.

Mimo prześladowań, nienawiści i bicia, nie poddawajmy się, gdyż Chrystus jest z nami. Niech słowa Ewangelii według Świętego Łukasza przypominają nam, że każde królestwo skłócone z wewnętrznością pustoszeje, a moc Boża przynosi zbawienie.

Nawróćmy się do Boga, bo On jest łaskawy i miłosierny. Niech ta miłość i miłosierdzie otaczają wszystkie osoby LGBT, które są prześladowane. Niech będą one traktowane z godnością i szacunkiem, zgodnie z Boskim planem miłości dla każdego człowieka.

Drodzy Odrzuceni, Chciałbym podzielić się z wami słowami Bożymi, które są jak promień światła w ciemnościach, jak obietnica nadziei w trudnych czasach. W Księdze Powtórzonego Prawa, Mojżesz przemawia do ludu Izraela, przypominając im ważność zachowywania praw i nakazów Bożych. Podobnie jak Izrael, my również zostaliśmy obdarowani tymi samymi prawami, które są drogowskazem dla naszego życia.

W tych słowach znajdujemy zapewnienie, że wzmocnieni mocą Bożą mamy trwać w nadziei i miłości. Tak jak Izrael miał trwać w prawach Bożych, tak i my, jako Kościół, jesteśmy wezwani do blasku w świetle Bożej łaski. Nasza żywa wiara jest jak kotwica duszy, która daje nam pewność i siłę w drodze naszego życia.

Niech te słowa przypomną nam o naszej odpowiedzialności w zachowywaniu przykazań Bożych, które są drogowskazem dla naszej mądrości i umiejętności. Niech nasza wierność wypełnianiu tych praw świadczy o naszej mądrości i rozumie, jak wielki jest nasz Bóg.

Pamiętajcie, że w obliczu odrzucenia i trudności, możemy polegać na mocy Bożej, która jest naszą nadzieją i pewnością. Niech te słowa będą dla was jak przypomnienie, byście trwali w wierze i miłości, błyszczeli jako żywy kościół sprawiedliwości dla świata. Z Bożym błogosławieństwem w dzisiejszym dniu.

Dziś słowo Boże przypomina nam, że często biegamy za materialnymi rzeczami, jak pieniądze, sława, czy przyjemności, wciąż pragnąc więcej, nawet gdy posiadamy już wiele. W tej gonitwie często zapominamy o tym, co naprawdę ważne, o życiu w pełni. Walczymy, aby być kimś innym, zamiast akceptować siebie takimi, jakimi nas stworzono. Bóg kocha nas takimi, jakimi jesteśmy, jako swoje dzieci, i nie chce, abyśmy zmieniali się, aby innym się podobać. Dzisiaj zatrzymajmy się i zastanówmy, czy dążymy do prawdziwego szczęścia czy też biegamy za iluzją, której nigdy nie osiągniemy.

Wiosna 1974 roku przyniosła wyjątkowy numer magazynu FUORI! (co oznacza Włoski Rewolucyjny Front Homoseksualny), poświęcony realiom życia homoseksualistów poza włoską moralnością. Wtedy już istniały miejsca wsparcia dla homoseksualistów, jak biuro pomocy duszpasterskiej dla katolickich homoseksualistów w Holandii. To tam, zdaniem magazynu, konfrontacja z rzeczywistością była bardziej produktywna niż moralna dyskusja.

Przeszło pięćdziesiąt lat później Kościół katolicki stoi pod przywództwem papieża, który stawia większy nacisk na duszpasterstwo niż moralność. Od samego początku swojego pontyfikatu Franciszek podkreślał, że "rzeczywistość przewyższa idee", jak zapisano w "Evangelii gaudium". Niemniej jednak, po jedenaście latach, rozczarował nie tylko tych, którzy wciąż czekają na dalsze kroki po Soborze Watykańskim II, ale także tych, którzy oczekiwali większej otwartości na nowe konteksty i wyzwania.

Papież Franciszek wydaje się unikać jasnego stanowiska w kwestiach LGBT+, używając ogólnikowych terminów i wykazując niewielki szacunek wobec różnorodności tożsamości. Jednakże istnieją dokumenty i wypowiedzi potwierdzające jego wsparcie dla tęczowej społeczności, co wskazuje na pewną sprzeczność między publicznym wizerunkiem Kościoła a jego rzeczywistymi działaniami.

Kościół katolicki nie ogranicza się jednak tylko do hierarchii w Watykanie. Powstają inicjatywy, takie jak kolumna Cristo Queer na portalu Gay.it, w Polsce np Fundacja Wiara i Tęcza, ma na cel dać głos osobom queer wierzącym.

Osoby wierzące queer irytują się fasadowy katolicyzm, ponieważ ich wiara zbiega się z burzeniem barier dotyczących seksu narzuconych od wieków przez kościół rzymski. Dla przykładu: w 1992 r. rząd Stanów Zjednoczonych przyjął zasady mające na celu zwalczanie homofobii, kiedy Stolica Apostolska w tajnym dokumencie skierowanym do biskupów katolickich USA – ujawnionym później przez „Washington Post” – poprosiła o ograniczenie praw obywatelskich i osobistych niektórych kategorii ludzi w imię dobra wspólnego. To dobro wspólne było mieszaniną zasad moralnych, które usprawiedliwiały w imię Boga systemy ucisku i wyzysku kategorii marginalizowanych.

Chrześcijanin, mając wzór Chrystusa przed oczami, zdaje sobie sprawę, że Jezus łamał binarną logikę i podważał ustalone normy społeczne. Bycie osobą queer w społeczeństwie, które nie zawsze akceptuje różnorodność, może sprawiać, że czujemy się jak obcy w obcym kraju. W takim kontekście istotne jest przypomnienie sobie misji chrześcijańskiej, która wzywa do miłości, akceptacji i szacunku dla wszystkich ludzi, niezależnie od ich orientacji seksualnej czy tożsamości płciowej.

Przykładem może być list Ernesto Gallarato, który w 1980 roku odpowiedział na słowa papieża Jana Pawła II, broniąc tożsamości i uznając ją za nieodłączną część jego istnienia.

Jednakże, mimo postępującej otwartości i zmian w społeczeństwie, nadal istnieje sceptycyzm wobec osób queer w Kościele katolickim. Wielu ludzi musi ukrywać swoją prawdziwą tożsamość, włączając w to nawet siostry zakonne i księży. To paradoks dla Kościoła, który naucza miłości bliźniego, ale jednocześnie nie zawsze jest gotowy do zaakceptowania różnorodności wśród swoich członków.

W tym kontekście ważne jest, abyśmy nie tylko rozumiali doświadczenia osób LGBTQIA+ w Kościele, ale również podejmowali działania na rzecz otwarcia i akceptacji. Chrześcijaństwo powinno być przestrzenią, w której każdy może być akceptowany i kochany, bez względu na jego orientację seksualną czy tożsamość płciową. Dopóki istnieje dyskryminacja i marginalizacja, praca nad zmianami i budowanie bardziej otwartego i przyjaznego dla wszystkich Kościoła pozostaje ważnym zadaniem.

Trzeba jednak zastanowić się, czy duszpasterstwo LGBT+ w Kościele katolickim faktycznie zmniejsza cierpienie, czy też jest tylko maską dla instytucji, która nadal nie potrafi zaakceptować pełnej różnorodności ludzkiej. Nie można zapominać o ofiarach homofobii i transfobii oraz o konieczności mobilizacji przeciwko nim.

Niezależnie od tego, czy ktoś jest wierzący, czy nie, ważne jest zrozumienie doświadczeń osób LGBTQIA+ i ich miejsca w społeczeństwie. Wspólnota queer wierzących musi również bronić swojego prawa do wiary i równości, pozostając aktywnym uczestnikiem w dążeniu do wyzwolenia wszystkich ludzi.

Z drugiej strony, istotne jest również zauważenie zaangażowania niektórych członków Kościoła, którzy nie akceptują kompromisów w kwestii równości i akceptacji. Wielu zakonnic i księży podjęło walkę o prawa i godność osób LGBTQIA+, uznając te kwestie za fundamentalne dla ich wiary i posługi. Istnieją również teolodzy, którzy od lat 60. kontynuują dyskusję na temat queerowego Chrystusa, mimo sprzeciwu ze strony oficjalnej hierarchii Kościoła.

Dla wielu osób queer być wierzącym i jednocześnie queer oznacza, że muszą dokonać coming outu dwukrotnie. Jednakże, ten podwójny coming out może być także okazją do refleksji nad uciskiem i marginalizacją. Społeczność queer nie tylko powinna być świadoma obowiązku nie marginalizowania wierzących, ale również powinna zdawać sobie sprawę ze znaczenia walki o wiarę i wyzwolenie wszystkich ludzi pozostających na marginesie społeczeństwa.

Podsumowując, choć Kościół katolicki nadal stoi przed wyzwaniami związanymi z akceptacją różnorodności seksualnej i tożsamościowej, istnieją również jednostki i grupy, które dążą do zmiany i otwarcia na potrzeby społeczności LGBTQIA+. Wsparcie dla tych osób wierzących i walka o ich prawa jest kluczowym elementem dążenia do pełnej równości i godności dla wszystkich ludzi - gay.it

„Testament: Historia Mojżesza” to epicki 3-odcinkowy serial opisujący życie Mojżesza i jego drogę od wyrzutka i mordercy do proroka i wyzwoliciela Izraelitów. „Testament” zabiera nas na brzeg Nilu, górę Synaj i nad Morze Czerwone, płynnie łącząc konwencję wciągającego dramatu dokumentalnego z wywiadami ekspertów. Oglądamy tu Mojżesza realizującego misję odkupienia, która w przejmujący sposób łączy się z najsłynniejszymi i najbardziej inspirującymi wydarzeniami opisywanymi w Biblii, Koranie i Torze.