Była francuska pierwsza dama, Carla Bruni-Sarkozy, oświadczyła, że popiera małżeństwa homoseksualne i adopcje.
Dla Vogue mówi nie zgadza się z mężem sprawie małżeństw homoseksualny. Mam wielu przyjaciół, kobiet i mężczyzn, którzy są w takiej sytuacji. Nie widzę nic niewłaściwego czy perwersyjnego w takich rodzinach, gdzie rodzicami są osoby homoseksualne - wyznaje
W niedawnym sondażu okazuje się, że 65% Francuzów popiera małżeństwa homoseksualne, a 53% zgadza się z adopcją przez pary tej samej płci. (Gay Star News)
Idea "Queer eye for a straight guy" to pięciu, w domyśle homoseksualnych mężczyzn, którzy specjalizują się w modzie, winach, gotowaniu, wystroju wnętrz, kosmetykach, randkowaniu itp. Owa drużyna absolutnie przegiętych i stereotypowych gejów (nazwana Fab 5) w każdym odcinku ma za zadanie pomóc w przemianie heteroseksualnemu mężczyźnie, który nie ma za grosz gustu, dobrego smaku i nie dba o siebie, więc jego wartość na rynku matrymonialnym maleje. Tak jak Gok Wan, prowadzący mają pomóc bohaterowi odcinka wkroczyć do atrakcyjnego świata skodyfikowanych ról płciowych, gdzie męskość wyraża się przez konsumpcję określonych dóbr. Przemoc klasowa wiedzie prym: główne zadanie to oduczenie pacjenta „złego” gustu, wprowadzenie w świat bogactwa i sukcesu.
Sytuację komplikuje niejednoznaczność relacji homo-hetero. Jak pisze Eve Kosofsky – Sedgwick, relacje homospołeczne – czyli między osobami tej samej płci – w przypadku mężczyzn opierają się na homofobii. Mężczyźni budują „prawdziwą męską przyjaźń” dopóty, dopóki zaprzeczają homoseksualnemu pożądaniu, a jednocześnie oscylują wokół niego na zasadzie bliskości (jak pokazał Błażej Warkocki w książce "Homo niewiadomo". Polska proza wobec odmienności, świetnego przykładu dla teorii Kosofsky – Sedgwick dostarcza także proza Andrzeja Stasiuka). Zachowania homospołeczne możemy zaobserwować choćby w czasie imprez sportowych, kiedy na oczach widzów sportowcy wymieniają się koszulkami, przytulają, całują, rzucają na siebie. A wszystko to w ramach przeważnie heteryckiej przyjaźni „prawdziwych” mężczyzn.
W "Queer eye" członkowie homoseksualnej piątki wyrażają swobodnie i w bardzo kampowy (czyli przegięty, autoironiczny, prześmiewczy) sposób swoje pożądanie wobec heteroseksualnego klienta. W ten sposób wystawiają oni na próbę kluczową linię podziału na to, co homospołeczne i homoseksualne. Z jednej strony pożądanie zostaje ujawnione, z drugiej jednak pozostaje kampowe, a więc autoironiczne – z góry skazane na niepowodzenie, upokorzenie i właśnie dlatego śmieszne. Odcinki programu są wręcz naszpikowane tego typu gagami. I tak na przykład zajmujący się modą Carlson z Fab 5 „całuje” jednego z heteroseksualnych bohaterów przez plastikowy przyrząd służący do pierwszej pomocy, a przy tym żartuje, że to najintymniejszy rodzaj zbliżenia, jakiego doświadczył z heterykiem i nie ma co liczyć na więcej.
Nawet krytyczne pisanie o tym programie zmusza do powielania stereotypów lub choćby operowania nimi. Już samo posługiwanie się słowem „gej” komplikuje sprawę, bo mowa poniekąd o stereotypie, a nie jego obiekcie. "Queer eye" to pochwała patriarchatu, gdzie dominują różne rodzaje męskości – przeczące sobie i uzupełniające się nawzajem, skonstruowane z pomocą narzędzi klasowych, rasowych i genderowych. Kobiety występują w tym programie jedynie jako gadżety, które dopełniają proces przemiany. Moralizatorski wniosek z Pedalskiego spojrzenia na heteryka jest taki, że w telewizyjnych produkcyjniakach tego typu każde oczy mogą kłamać.
Całość na Lewica.pl
MSNBC programie Melissa Harris-Perry, zaprosiła do dyskusji, gej dziennikarz Thomas Roberts, aby porozmawiać o zmiana definicji rodziny w 21 wieku w Ameryce. Roberts, który niedawno ożenił się za Patricka Abnera. (towleroad)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz