„Pamiętam chłopaka, z którym miałem seks, a jak już było po wszystkim, zapytał mnie, czy wierzę w Boga.”
„Pamiętam, że aby nauczyć się czerpać przyjemność z dawania d…, kupiłem wibrator (…), używałem go parę razy i wydawało mi się to raczej śmieszne (…) Pewnej nocy, czując się „supersamcem” (w swoich oczach) wypróbowałem go na koledze z dość satysfakcjonującym uczuciem mocy.”
Genialna książka Joe Brainarda „I Remember” składa się z kilkuset autobiograficznych wpisów, z których każdy zaczyna się od słowa „pamiętam”. Właśnie ukazała się po polsku (tłum. Krzysztof Zabłocki)
Brainard był plastykiem i grafikiem. I gejem. Zmarł na AIDS w wieku 53 lat, w 1994 r. Jego rozbrajająco szczere wyznania, które w USA ukazały się w 1970 r., tworzą kronikę amerykańskiej codzienności lat 40, 50. i 60. Bywają też bardzo intymne.
Wybieramy jeszcze kilka z ponad stu wpisów dotyczących seksualności:
„Pamiętam, jak waliłem konia do erotycznych fantazji o Johnie Kerze. I Montgomery’m Clifcie.”
„Pamiętam, jakim rozczarowaniem było dla mnie pójście do łóżka z jednym z najpiękniejszych chłopaków, jakich w życiu widziałem.”
„Pamiętam, jak wracałem do domu z pedalskich barów i robiłem sobie ostre wyrzuty, że za mało mam pewności siebie.”
„Pamiętam, jak się zastanawiałem, czy wyglądam na pedała. Starałem się nie trzymać papierosa w pedalski sposób i nie krzyżować nóg.”
„Pamiętam „zdrowe” fantazje, jak zakochuję się w młodym blond hippisie, i o tym, jak .żyjemy razem na wsi, jeżdżąc często nago na koniach i co chwila kochając się w otwartym polu w blasku słońca”.
Polecamy „I Remember” Joe Brainarda. Recenzja autorstwa Bartosza Żurawieckiego w „Replice”.
Złote lata Niemiec. Wiek XIX to okres, w którym po raz pierwszy, dają się zauważyć na szerszą skalę głosy otwarcie broniące homoseksualizmu i nie uznające go za zachowanie godne potępienia. Wzorem tego postępu był Kodeks Napoleoński z 1804 roku. Pod wpływem Rewolucji Francuskiej, Bawaria usunęła w 1813 roku prawo uznające związki homoseksualne za podlegające karze; podobnie postąpił wkrótce rząd Hanoweru. Po wojnie francusko-pruskiej proklamowano w 1871 roku Cesarstwo Niemieckie z Bismarckiem na czele rządu. Zunifikowano prawo wprowadzając paragraf 175 mówiący, że „mężczyzna, który dopuszcza się nieprzyzwoitych stosunków z innym mężczyzną, lub który bierze udział w takich stosunkach będzie karany więzieniem”.
Żarliwym przeciwnikiem paragrafu 175 był berliński lekarz Magnus Hirschfeld. W 1897 roku utworzył on Komitet Naukowo-Humanitarny mający na celu zniesienie paragrafu 175 i edukację w sprawach homoseksualizmu. Komitet skupiał znanych naukowców niemieckich oraz silny ruch kobiet. Pomimo wielu trudności natury prawnej, Komitet pomagał w tworzeniu miejsc spotkań dla gejów i lesbijek. Mottem życia Hirschfelda, było per scientiam ad justitiam (przez wiedzę do sprawiedliwości). To właśnie Hirschfeld był organizatorem pierwszego kongresu Światowej Ligi na rzecz Reformy Seksualnej zorganizowanego w 1928 roku w Kopenhadze.
Zagadnienie homoseksualizmu było w owych czasach bardzo często podejmowane w niemieckiej prasie, literaturze i kinematografii. Dyskutowano o tym wszędzie. Powstawały coraz to nowe kluby, bary i inne miejsca spotkań dla gejów i lesbijek. W samym Berlinie istniało około 100 takich barów.
Całość na stronie Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu
6 Sąd Federalny może zdecydować dotyczące równości małżeństw w taki stanach jak Ohio, Kentucky, Tennessee, setki Michigan zebrał mieszkańców w Cincinnati wyszli na ulice na poparcie małżeństw homoseksualnych
Out on Tuesday - dokument brytyjski pierwszy program o LGBT w roku 1989, miedzy innymi omawianie Section 28 która zabraniała w szkoła mówić o homoseksualizmie.
Michael Lucas dla Izraelskiej mówi popiera Izrael walka z terroryzmem Palestyńskim i to co robią w Gazie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz