Debata organizowana przez Wydawnictwo WIĘŹ oraz Klub Inteligencji Katolickiej odbyła się 5 listopada 2013 roku.
Udział w dyskusji wzięli Katarzyna Jabłońska, Natalia Wizimirska, Cezary Gawryś i Bogusław Szpakowski SAC.Maciek Onyszkiewicz: Przygotowując się do rozmowy o wydanej przez Was kilka miesięcy temu książce „Wyzywająca miłość” przeprowadziłem kilka rozmów z przyjaciółmi. Byli wśród nich tacy, którzy zupełnie nie rozumieli problemu homoseksualnych katolików, bo przecież nikt nie zabrania im być w Kościele, ani ich nie stygmatyzuje. Zazwyczaj nie wiemy nawet, że osoba siedząca obok nas w kościelnej ławie ma orientację homoseksualną. Czemu zatem wielu homoseksualnych katolików, w tym część bohaterów waszej książki czuje się dyskryminowana w Kościele?
Katarzyna Jabłońska: Homoseksualiści często słyszą, że jest dla nich miejsce w Kościele, ale tylko wtedy, jeśli oni sami nie akceptują swojego homoseksualizmu i starają się z nim walczyć. Część osób homoseksualnych podejmuje taką walkę, biorąc udział w różnego rodzaju terapiach, Zdarza się, że są do nich motywowani taką duszpasterską zachętą: „Jeśli będziesz się żarliwie modlić, to Bóg cię wysłucha i uzdrowi”.
Bohaterka mojego reportażu, której już trzynaście lat towarzyszę w jej zmaganiach z orientacją homoseksualną, sześć lat uczestniczyła w różnego rodzaju terapiach. To był wysiłek, również finansowy, musiała się zapożyczyć… Walka z homoseksualizmem i brak powodzenia w tych zmaganiach pogłębiały w niej poczucie, że jest kimś gorszym, kimś, kto absolutnie nie zasługuje na miłość Boga. W końcu po kolejnych latach zmagań ze sobą, doszła do wniosku, że nie jest w stanie dłużej zwalczać swojej skłonności i zaczęła pracować nad jej akceptacją. Od dwóch lat jest w związku z kobietą. Niestety, odeszła ze wspólnoty modlitewnej, do której należała wiele lat. Rozluźniły się również jej, wcześniej bardzo głębokie, więzi z Kościołem.
Całość na magazynkontakt.pl
Tweet
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz