Darius Blog: Słowo Boże na niedziele: Wszystkie nasze strachy, Halina Bortnowska, Maciej Biskup plus nabożeństwa niedzielne

W niedzielę 19 września odbyła się w Denwer konsekracja biskup Katarzyny (Kae) Madden. Biskup Kae jest pierwszą biskup dla nowego Kościoła lokalnego w ramach Ekumenicznej Wspolnoty Katolickiej i będzie posługiwała w regionie Gór Skalistych.

Podobno, jeśli chcesz zobaczyć prawdziwą Polskę, musisz wyjechać na wieś. Ta z filmu "Wszystkie nasze strachy", który można oglądać na festiwalu w Gdyni, mówi o naszym podzielonym kraju co najmniej tyle, ile wszystkie wycieczki krajoznawcze. Wierzący gej namawia tu Polskę do pojednania. Trudno powstrzymać łzy.

Ma różaniec, tęczowy dres, rozjaśnione włosy i wiarę. Nie tylko w Boga, ale też w Kościół, gdzie próbuje znaleźć miejsce dla siebie i sobie podobnych - ludzi LGBT+. Daniel Rycharski, artysta wizualny, a poza tym wyoutowany gej z polskiej wsi, zrobił religię głównym tematem swojej twórczości. Wprowadził dyskusję o chrześcijaństwie na nowe tory.

Film o nim stworzył reżyser i kurator Łukasz Ronduda ("Performer", "Serce miłości"). Zainspirował go projekt Rycharskiego pt. "Krzyż". To ozdobiony motywem ruty - symbolem niewinności - krucyfiks wykonany z dwóch kawałków drewna. Kryje się za tym dramatyczna historia. Drzewo rosło na Podkarpaciu, w miejscu, gdzie zakochane w sobie nastolatki popełniły samobójstwo. To właśnie ta praca Rycharskiego, która trafiła nie tylko do Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, ale i na ulice Krakowskiego Przedmieścia, jest osią wydarzeń "Wszystkich naszych strachów" - onet.pl

Wielkim wygranym 46. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych został film Łukasza Rondudy i Łukasza Gutta "Wszystkie nasze strachy". Film stawia w centrum postać Daniela, którego pierwowzorem jest grafik i artysta wizualny dr Daniel Rycharski.

46.FPFF: Wszystkie nasze strachy - konferencja prasowa

Mk 9, 30-37: "Tak przyszli do Kafarnaum. Gdy był już w domu, zapytał ich: «O czym to rozprawialiście w drodze?» Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy".

Posprzeczali się o to, co mogło być ich bronią do walki między sobą: walki o pozycję i rolę w grupie, władzę, rację... Posprzeczali się mając do siebie nie jeden zarzut, żal, gniew, smutek, gorycz...

Dlatego w obecności uczniów Jezus "wziął dziecko, postawił je przed nimi i objąwszy je ramionami, rzekł do nich: «Kto jedno z tych dzieci przyjmuje w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, nie przyjmuje Mnie, lecz Tego, który Mnie posłał».

Wezwał uczniów do rozbrojenia, a może jednocześnie pokazał jak mają się uzbroić w to, co naprawdę pozwala przetrwać i pozwaka na prawidłowy rozwój: dziecięctwo.

Stać się dzieckiem, czyli pozwolić sobie na czułość wobec tego, co bezbronne, trudne, co wydaje się wyzwaniem nie do uniesienia. Taką drogą szedł On sam. Przez Wcielenie rozbroił się, by przyjąć czułą pomoc. Czułość konieczną dziecku w niemowlęctwie i czułość dla zdejmowanego z krzyża zranionego ciała i czułość składania do grobu.

Gdy w piątek red. Zbigniew Nosowski napisał otwarty list do nas polskich dominikanów, uruchomił się we mnie znany mi, wyoczony schemat: trzeba się za to wziąć. Uruchomiłem spontanicznie dość chaotyczną korespondencję ze Zbigniewem Nosowskim. Pisałem by dopowiedzieć, doprecyzować, wyjaśnić, tłumaczyć..., bo przecież nie można być bezradnym. Postawa wyoczona od dziecka, że trzeba się wziąć w garść. Nadmiarowa postawa dorosłego, który nie może sobie pozwolić na brak perfekcjonizmu.

A tymczasem postawione przez Jezusa dziecko jest zaproszeniem do tego, by pozwolić sobie na przeżycie. Przeżycie bezradności. Przeżycie straty. Przeżycie gniewu. Przeżycie żalu. Przeżycie smutku. W końcu przeżycie wstydu. Przeżycie bólu jest porrzebe by ostatecznie żyć.

Każdy kto mnie zna, zna moje wypowiedzi n.t. nadużyć w Kościele, zna moją książkę, zaangażowanie, wiem, że nie odczyta tej wypowiedzi jako ucieczki, jako odsunięcia od siebie swojej cząstki odpowiedzialności za sprawę Pawła M.

Dzisiejsza ewangelia, słowa i gesty Jezusa zapraszają mnie dziś - tak wierzę - do tego, by wpierw, pośrodku moich skrywanych myśli, uczuć i potrzebnych w najbliższej przyszłości działań, postawić siebie jako dziecko, by pozwolić by moją bezsilność Chrystus objął czułością. W tym objęciu chce spotkać także i wpierw te osoby, które zostały skrzywdzone i zranione przez nasz dominikański brak sprawczosci, ale także tych, w stosunku do których czuję żal i gniew.

Wieczór i przedpołudnie spędziłem z przeżywającą swoje rekolekcje grupą "Wiara i tęcza", m.in. z posługą sakramentu pojednania i Eucharystii. Mogłem też z uczestnikami porozmawiać o moje książce. Ale najważniejsze było to, że mogłem doświadczyć prostoty Kościoła jako wspólnoty modlitwy i otwartych rozmów, dzielącego się bolesnymi świadectwami o odrzuceniu, zranieniu i nocy wiary czy nocy bycia w Kościele. Dziękuję za przejmujące świadectwo sióstr że Wspólnoty Sług Ewangelii Miłosierdzia Bożego, które dalekie od przemawiania i pouczania, z ogromną czułością głosiły rekolekcje. To było to, na ci dziś Jezus zwraca nam uwagę w Ewangelii.

Katedra Hope

Metropolitan Community Church of Toronto

Metropolitan Community Church San Diego

Parafia Ewangelicka Opatrzności Bożej we Wrocławiu

Nabożeństwo z Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego św. Marcina w Krakowie

Nabożeństwo parafii ewangelicko-reformowanej w Warszawie - Link na stronie YouYube.

Bracia Dominikanie z Rzeszowa zapraszają do duchowej łączności w trakcie Liturgii w kościele św. Jacka. W niedzielę transmitujemy Eucharystię o godz. 7:00, 8:30, 10:00 (rodzinna), 11:30, 13:00, 16:00, 17:17 (młodzieżowa), 19:00 (akademicka). Link na stronie YouTube.

Dominikanie Łódzcy

Parafia Ewangelicko-Augsburska Świętej Trójcy w Katowicach

Parafia Ewangelicko-Augsburskiej w Szczecinie

Parafia Ewangelicko-Augsburskiej Wniebowstąpienia Pańskiego w Warszawie

Ewangelicy Trójmiasto - kościół Zbawiciela w Sopocie

Kościół ewangelicko-augsburski z Łodzi.

Nabożeństwo z kościoła ewangelicko-augsburskiego Świętej Trójcy w Warszawie

Uroczystość wręczenia Nagrody Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP im. Anny - Wprowadzenie i wykład prof. Adama Bodnara

Ewangelickie ABC: Tym razem na pytanie jak ewangelicy postrzegają diabła odpowiada prof. dr hab. Jerzy Sojka z Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie