Spowiedź Wojciecha Skrodzkiego

Replika: Wojciech Skrodzki przez sześćdziesiąt lat zmagał się z Bogiem i ze swoim homoseksualizmem. Niewiele ponad rok temu, w wieku 77 lat, zwrócił się do Lambdy po pomoc psychologiczną. "Byłem krwawym ochłapem człowieka, od lat w depresji" - mówi. Terapia z psycholożką Renatą Romanowską po pół roku spotkań przyniosła efekt. Wojtek został już w Lambdzie - ukończył kurs dla wolontariuszy, dziś prowadzi spotkania z artystami LGBT. Jest emerytowanym krytykiem sztuki i znów realizuje się zawodowo. "Zacząłem nowe życie" - mówi

W niezwykle szczerym wywiadzie Mariusza Kurca Wojtek Skrodzki opowiada również m.in. o warszawskich pikietach lat 50. i 60. i o swych trzech adoptowanych synach.

O sześćdziesięciu latach zmagań z Bogiem i z homoseksualizmem, o adoptowanych synach, o warszawskich pikietach i o nowym życiu w Lambdzie z krytykiem sztuki Wojciechem Skrodzkim rozmawia Mariusz Kurc

„W październiku 1959 r. poszedłem po raz pierwszy na pikietę. Wiesz oczywiście o tym blaszaku na Placu Trzech Krzyży, prawda? Orale odbywały się w jakichś koszmarnych sraczach, albo w krzakach. To było dno ludzkiego upodlenia.”

„Raz byłem z facetem przez pół roku, później jakoś się to rozeszło. I tyle. Nie przeżyłem miłości, to jest moja katastrofa życiowa.”

„Próbowałem też być z dziewczyną. Poznałem jedną, z którą dobrze się rozumiałem, ale seks? Wymyśliłem, że może by się udało, gdybym uprzednio podniecił się myślami homoseksualnymi. Nic z tego nie wyszło. Erotyczna fascynacja znikała natychmiast, gdy przestawałem myśleć o facetach i skłaniałem się ku niej. Po kilku próbach straciłem złudzenia, że kiedykolwiek będę hetero.”

„Dzięki Lambdzie jestem dziś gotowy mówić „tak” całemu naszemu środowisku i mam w nim oparcie. W Lambdzie prowadzę spotkania z artystami. W kwietniu zaprosiłem mojego ulubionego artystę gejowskiego w Polsce – Karola Radziszewskiego. Zacząłem nowe życie.” Cały wywiad z Wojciechem Skrodzkim – do przeczytania w „Replice”, nr 43

Tweet