Matka synów Zebedeusza podeszła do Jezusa ze swoimi synami i oddając Mu pokłon, o coś Go prosiła. On ją zapytał: «Czego pragniesz?». Rzekła Mu: «Powiedz, żeby ci dwaj moi synowie zasiedli w Twoim królestwie, jeden po prawej, a drugi po lewej Twej stronie». Odpowiadając Jezus rzekł: «Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić?». Odpowiedzieli Mu: «Możemy». On rzekł do nich: «Kielich mój pić będziecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej i lewej, ale dostanie się ono tym, dla których mój Ojciec je przygotował». Gdy dziesięciu pozostałych to usłyszało, oburzyli się na tych dwóch braci. A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł: «Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie u was. Lecz kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem waszym. Na wzór Syna Człowieczego, który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu».
Mt 20, 20-28
Przez stulecia imię Judasza było synonimem fałszu i zdrady. Ewangelia według Judasza została odnaleziona przypadkiem w latach 70. XX w. Dokument został napisany około 300 roku, ale pierwsze wzmianki o jego istnieniu pochodzą z roku 180, kiedy to wpływowy chrześcijański biskup Ireneusz uznał go za herezję. Ewangelia ukazuje Judasza jako apostoła związanego najbliżej z Jezusem, który dokonał aktu zdrady na życzenie pana. Judasz ukazuje się nam jako obrońca wiary, mimo że jego czyn sprowadził na niego zawiść i oburzenie pozostałych apostołów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz