Jakich coming outów brakuje w Polsce?

Suzi Andreis: Mówimy, że społeczeństwo nas nie akceptuje, a z drugiej strony, więk­szość mieszkańców tego kra­ju ma możliwość zobaczenia ja­kichkolwiek osób LGBTQ tylko w mediach i to w dodatku wiadomo, w jakim świetle. Przeciętna Kowalska nie zna ani jednej lesbijki, więc nie ma jak sobie wyrobić lepszego/ prawdziwszego zda­nia o nas. To tworzy zamknięte koło złych wyobra­żeń. Więc jeśli chcemy z niego wyjść, to jako pierwsi po­winniśmy zrobić pierwszy krok, ujawnić się, prze­stać być czymś abstrakcyjnym i dalekim dla Po­laków. Wyoutujmy się wszędzie, gdzie przebywa­my: w rodzinie, w szkole, w pracy, na kursie językowym, w przychodni, u znajomych… pozwólmy in­nym nas poznać, jeśli chcemy walczyć z uprzedze­nia­mi na nasz temat. Ujawnić się to nie znaczy ko­niecznie napisać sobie na czole jedną z literek LGBTQ lub owinąć się tęczą. Jesteśmy różni i na róż­ne sposoby mówimy o sobie. Dla wielu może wys­tarczyłoby po prostu przestać się ukrywać i na kon­kretne pytania typu: „z kim spędzasz święta”, od­powiadać zgodnie z prawdą, a jeśli to komuś prze­szkadza, to niech na dru­gi raz nie pyta. Upomina­my się o szacunek, więc zacz­nijmy się szanować, a za na­mi z coming-outem pójdą i VIPy.

Krzysiek Kliszczyński: Sądzę, że brakuje nam dwóch typów ujawniania się – i oba są tak samo ważne! Pierwszy typ – to oczywiście coming-outy osób publicznych, także tych z najwyższego świecznika – polityków, posłów, aktorów, dziennikarzy. Pierwsze kroki zostały już zrobione – wielki ukłon w stronę tych, co odważyli się pokazać światu swoją homoseksualną orientację – ale ciągle czekamy na coming out rangi Klausa Wowereita. Drugi typ – to codzienne, „domowe” ujawnianie się – przed sąsiadami, kolegami i koleżankami z pracy, przed bliskimi i znajomymi. Dla wielu osób informacja, że Janek jest gejem, a Anka lesbijką ma najważniejsze znaczenie – bo okazuje się, że ci „inni” są dosłownie obok nas, a dla samych gejów i lesbijek – ujawnieni sąsiedzi czy współpracownicy to źródło odwagi, by samemu/samej taki krok uczynić. Jak mawiał Harvey Milk: „Ujawniajcie się, gdziekolwiek jesteście”.

Krzysztof Halama: Wielu uważa, że dla polepszenia naszej sytuacji niezbędne są coming outy aktorów, piosenkarzy i polityków. Choć zapewne ważne były wyznania kilku celebrytów, przeciętny Polak zawsze wiedział, że w świecie artystów „takie rzeczy” się zdarzają, a homoseksualizm to odległa od „normalnych ludzi” ekstrawagancja. Teraz Polacy muszą dowiedzieć się, że to ich syn, sąsiad czy lekarz jest gejem, a córka lub koleżanka – lesbijką. Dopiero coming outy zwyczajnych Kowalskich i Nowaków uświadomią naszą obecność „na wyciagnięcie ręki” i brak powodów do strachu przed nami.

Radek Oliwa: Licznych. Brakuje nam coming outów do znudzenia. Dziś nie trzeba być już bohaterem, aby ujawnić się jako gej lub jako lesbijka. Tomasz Raczek, Anna Laszuk czy Jacek Poniedziałek wydeptali już wygodną ścieżkę z szafy. Coming outy gwiazd z pierwszy stron gazet docierają oczywiście szybciej i skuteczniej do świadomości społecznej, ale tu nie chodzi o to, aby ujawniali się wyłącznie znani i lubiani. Jesteśmy wszędzie – nie tylko w mediach, lecz także w zarządach wielkich korporacji, w polityce, w nauce czy w kościele. Nasze coming outy powinny być tak różnorodne, jak nasza społeczność… i tak samo liczne. A więc Marku, Tomaszu, Zbigniewie, Andrzeju, Krzysztofie… Wyjdźcie wreszcie z tej zakurzonej, ciasnej szafy.

Wiktor ,,Latarnik” Dynarski: Jakich coming outów brakuje w Polsce? Politycznych, to rozumie się samo przez się, i transpłciowych zarazem. Ostatnio byliśmy świadkami różnych coming outów, jednak litera T wciąż ma najmniejszą siłę przebicia, a jej rzecznikami są przede wszystkim (trans)aktywiści. W mediach widywaliśmy Anię Grodzką, Nicolasa Prusińskiego i Rafalalę, ale, niestety, zasięg tych akcji był naprawdę niewielki. Brakuje nam w Polsce kogoś na miarę Amandy Simpson – pierwszej (od tego roku) transkobiety w rządzie USA.

Damian Krzysztoń: Potrzebujemy coming-outów bardziej lokalnych. Żeby okazało się, że gejem jest nasz radny, a lesbijką dyrektorka liceum. Ogólnopolskie wyjście z szafy sprawia, że temat jest głośny, jednak istnieje w przestrzeni medialnej, która często wydaje się bardzo odległa w mniejszych miejscowościach. Myślę, że równie ważne jest tworzenie klimatu do coming-outu. Osoby znane, powszechnie szanowane, a nawet celebryci powinni otwarcie dopingować osoby homoseksualne w ich ujawnianiu się.